De blaas is een orgaan in de buikholte dat de urine verzamelt die de nieren produceren. De nieren produceren urine om de afvalstoffen die ze uit het bloed verwijderen te kunnen transporteren. Via de urineleiders komt de urine bij de blaas. Zodra de blaas het seintje ‘ik moet plassen‘ geeft dan ontspant de ‘sluitspier’ en loopt de urine via de urinebuis er weer uit. Bij mannen zit er nog een schakel tussen en dat is de prostaat. Dit alles samen heet het urinewegstelsel.
Normaal gesproken is de blaaswand zeer glad waardoor bacteriën zich moeilijk kunnen hechten. Een blaasontsteking ontstaat wanneer bacteriën toch kans zien om zich te hechten aan de blaaswand. De bacterie is dan in staat om zich in korte tijd explosief te vermenigvuldigen, waardoor de blaaswand ontstoken raakt. Als gevolg van de ontsteking krijgt men vaker de aandrang om te gaan plassen. De hoeveelheid die dan uitgeplast wordt is echter veel minder dan normaal. Ook is het plassen pijnlijk.
Meestal spreken we over een acute blaasontsteking. Probleem is vaak wel dat als de blaaswand ontstoken is geweest er zich ‘littekenweefsel’ vormt. Dit klinkt dramatisch, maar het komt er op neer dat de blaaswand ruwer is geworden. Bacteriën kunnen zich daarna gemakkelijker hechten, waardoor de kans op een blaasontsteking toeneemt. Wanneer dit gebeurt dan spreken we over een terugkerende acute blaasontsteking.
Bij een chronische blaasontsteking is er geen sprake van een bacterie die de ontsteking veroorzaakt. Het slijmvlies van de blaaswand is dan dusdanig beschadigd dat het feitelijk constant ontstoken is.
Dit artikel is puur informatief. Denk je een blaasontsteking te hebben, raadpleeg dan je arts!